Dinlediğim şey: Eşimin uykusundaki nefes alış - verişleri...
Yanımda: Su şişesi,
Gönlümde: Aşk neşesi :)
Bugün yatsı namazını kılıp. Cuma günü de eşimin memleketine doğru yol alacağımız ve bununda eşimin ailesiyle geçireceğim ilk Kurban Bayramı olması düşüncesiyle; kafamda ışıklar tek tek yanmaya başladı. Kalp atışlarım o günkü ritmini yakaladı. Ama bir şey eksikti sadece korku yerinde değildi.
Ne mi bu duyguların sebebi?
Geçtiğimiz Kurban Bayramında aniden sevgilimin bana evlenme teklif etmesi ve yaşadığım duyguların karmaşıklığıydı.
Şimdi size olaylar nasıl gelişti anlatayım:
Bayrama memleketlerimize gideceğiz ve son gün sevgilimle gitmeden görüşelim dedik. Yemeğe çıktık. Her zaman özel konuşmalarımızı yaptığımız bir mekan var. Yemeğimizi yedik. Günlük meselelerden konuşuyoruz. Eşim bir anda "evlenelim" dedi. Ben şaka yapıyor zannettim. Ciddiye almadım. Sonra baktım ki ciddi. Bu bayramda gelelim ailenle tanışalım, iznimde var söz, nişan hepsini yapalım demez mi?
Benim gözler olmuş fal taşı.
İç ses diyor: Yarın yola çıkıyorsun, ne nişanı :)
Ev arkadaşımda Kurban Bayramında benimle bize gelecek. Planlar yapılmış, biletler alınmışşş...
Olsun diyor bizimki "sen anneni ara bir söyle eve gidince" dedi.
Neyse beni eve bıraktı. Eve bir girdim ki basıyorum çığlıkları. (Evde de üç arkadaş kalıyoruz.) Kızlarda zaten dünden razı bizim evlenmemize. Vaktiniz geldi bakışları falan...
Neyse ev arkadaşım da bize gelecek ya, daha annemi bile arayıp söylememişim... Bizim kız nişanda ben ne giyecem derdinde hehehehehe
O arada Sultan' la konuştuk. "Evet" de kız yaşın geldi, demez mi?
Ablamla konuştuk aniden nereden çıktı falan... En son annemi aradım. Annem şok oldu. Kadın bayramda ev arkadaşımla beni beklerken, ben ona istemeye gelecekler diyorum :)
Kurban Bayramı da telaşlı bir bayramdır. Hazırlıklar ne zaman yapılacak falan. O değil abimle babam davası var bir de... Abimle babam bana çok düşkündür. Gerçi ailemde herkes üstüme titrer. En küçük çocuk olunca, evin büyümeyen hep çocuk kalan kişisi oluyorsun.
Anneme ben gelene kadar sen meseleyi aç diyorum. Yok ıkkk mıkkk... Sen gel de söyleyelim falan.
Biz yolda memlekete gidiyoruz arkadaşımla. Yolda bir yandan sevgilim arıyor, bizimkiler bayramın ikinci günü gidelim isteyelim, üçüncü günüde nişanı takalım diyor muhabbetleri yapıyor bana...
Annem diyor: "sadece tanışırız, sonra araştırırız öyle kız mı verilir hemen" tafraları... Bende bu yol hiç bitmesin tedirginlikleri...
Ben onlar gelmeden üç gün önce gittim eve: nişandan önce onlar istemeye gelene kadar; abartısız hiç bir şey yiyemedim. Ben böyle bir iştahsızlık hayatımda yaşamadım... Yok yani bir şey yiyemiyorum. İlk kez sevgilimin ailesiyle tanışacağız: ben tut birde grip ol. Sanarsın yirmi yaşında kızım. Yaş olmuş yirmi yedi :)
Sevgilim sürekli arayıp rapor istiyor- Babam ayrı sorguya çekiyor- abim ayrı annemi sıkıştırıyor...
Arkadaşım gelmişti Allah' tan... O benim bu heyecanımı yatıştırmaya çalıştı. Ablam da uzakta, onunda olmasını istediğim için alelacele onlarda geldi.
Her neyse bizimkiler de tanışmaya gelsin dediler. Dediler demesine ama kafalarında türlü senaryolar? Ailesi nasıl, çocuk nasıl biri vs...
Bayramda kuyumcular açık olmadığı için sevgilim söz ve nişan yüzüğünü önceden almıştı. Tabi bizimkilerin haberi yok :)
Bende bir heyecan bir kızarmalar, bozarmalar...
Çok sevdiğim adamın ailesiyle tanışacağım, onlara en güzel şekilde görünmeliydim. Çok güzel bir kıyafet aldım. O kısa süre zarfında. Gayet mütevazi ve şeker olmuştum :) Tabii ki "Koton" mağazası her zaman ki gibi imdadıma yetişmişti. Resim eklerdim ama tesettürsüz resimlerimi eklemiyorum. Beni tanıyanlar saçım açıkken ne kadar "Koton" delisi olduğumu bilirler. Şimdi eskisi kadar değilim. Tesettür mağazalarına yöneldim. "Armine" ve "Aker" son günlerde favorim :)
Onlar gelecek diye hazırlıklar falan yapıldı. Onların apartmana geldikleri an, benim bittiğim an' dı. Baktım benim aşkım elinde çiçekler, çikolatalar, üzerinde takım elbiseler :) Bakmak istiyorsun bakamıyorsun. Görüşmeyeli olmuş dört gün. Özlemişsin de....
Sabah ezanında yola çıkmışlar bir de uykusuzlar. Neyse tanıştık ailelerle falan. Herkes birbirini çok sevmez miii :) Mutluluğumuza mutluluk eklendi. Sevgiliminde dediği gibi iki günde söz ve nişan yapıldı ve onlar geri döndüler... Ama bizim o yaşadığımız heyecan hala içimde...
Eşim pek fazla konuşmayan biri. Ağırbaşlı durur dışarıdan bakıldığında. Ailemin hoşuna giden yönü bu oldu. Çok korktum ama bu mutluluğu yaşamak için değerdi...
Rabbim herkese bu mutluluğu yaşamayı nasip etsin inşallah...
SEVGİLERLE...
0 yorum:
Yorum Gönder